Za datę rozpoczęcia powodzi uznaje się 14 maja 2010 roku. W Czechowicach-Dziedzicach dramat rozpoczął się 17 maja. Po intensywnych opadach deszczu, które trwały kilka dni, wylały rzeki Wapienica i Iłownica, wynikiem czego zostały zalane Ochodza, Miliardowice czy też Podkępie oraz Podraj.

18 maja z zagrożonych terenów zostało ewakuowanych ponad dwa tysiące osób. W ewakuacji pomagało wojsko z amfibiami. Burmistrz miasta, Marian Błachut, apelował wtedy na antenie TVP Info do wojewody o ogłoszenie stanu klęski żywiołowej.

Trudna sytuacja panowała również w zlewni Białki oraz Wisły - to właśnie do koryta tej rzeki spływała woda zrzucana ze zbiornika Goczałkowickiego, który przyjął falę powodziową o wielkości 100 mln m³ wody (dla porównania - podczas powodzi tysiąclecia w 1997 r. było to 57 mln m³). Przez to pod wodą znalazły się liczne tereny w Zabrzegu.

Zalane zostały też inne części miasta, takie jak osiedle "Kolonia" w północnej części Czechowic-Dziedzic, a także droga krajowa numer 1.

20 maja mieszkańcy zalanej przez Wisłę dzielnicy Ochodza chwycili za łopaty i rozkopali wał przeciwpowodziowy, żeby spuścić wodę z zatopionych terenów do rzeki Iłownica. Szerokim echem w ogólnopolskich mediach odbiła się akcja jednego z mieszkańców, który koparką rozkopał wał przeciwpowodziowy, aby woda z zalanych terenów z powrotem trafiła do Iłownicy.