Triumfalny powrót do Ojczyzny

Sprowadzenie relikwii św. Andrzeja Boboli z Rzymu do Warszawy miało charakter nadzwyczajny, nie mający równego sobie do chwili obecnej. Po relikwie do Rzymu udała się specjalnym pociągiem delegacja licząca sto dwadzieścia pięć osób, w tym dwudziestu księży. Przewodniczył im biskup Niemira i ks. prowincjał Sopuch TJ.

W jezuickim kościele II Gesu dokonano przełożenia relikwii do przywiezionego z kracju, bogato zdobionego sarkofagu. We wspaniałej manifestacji katolickiej, jaką byłą uroczystość pożegnania relikwii świętego, udział wzięło dziewięciu kardynałów, czterech biskupów, generał Zakonu Jezuitów, duchowieństwo świeckie i zakonne oraz tłumy wiernych. Tak Rzym żegnał polskiego świętego. Następnie trumnę przewieziono watykańskim samochodem na stację, gdzie rzymscy diakoni przenieśli ją do specjalnego pociągu.

W dniu 8 czerwca 1938 roku pociąg, wyposażony w specjalny wagon - kaplicę, wyruszył w daleką drogę do Polski. Do celu podróży, tj. do samej Warszawy relikwiom towarzyszył wysłannik papieski monsignore Respighi i prokurator generalny Towarzystwa Jezusowego o. Tesio.

Relikwie witano niezwykle uroczyście na całej trasie przebiegu pociągu od samego wyjazdu z Rzymu.

Dzień 11 czerwca 1938 roku będzie stanowił pewną datę w historii Kościoła w Polsce i trwale zapisze się w sercach wiernych - katolików. W dniu tym relikwie św. Andrzeja Boboli znalazły się znowu na ziemi ojczystej.

Już na długo przed nadejściem pociągu, wiozącego relikwie św. Andrzeja Boboli, dworzec stacji granicznej w Zebrzydowicach, przystrojony w zieleń i barwy narodowe zaczął się wypełniać zastępami różnych organizacji świeckich i religijnych oraz procesji, jakie przybyły m.in. z Kończyc, Zebrzydowic i Cieszyna.

O godz. 6.28 wjechał na stację pociąg z relikwiami Świętego. W oknach wagonu - kaplicy ukazał się msgr Respighi, ks. biskup Niemira, ks. prowincjał Sopuch i wielu innych dostojników kościelnych, towarzyszących świętym Szczątkom od Wiecznego Miasta poprzez Jugosławię, Węgry aż do granic Rzeczypospolitej.

Przebieg uroczystości w Dziedzicach i Czechowicach

Powitanie doczesnych szczątków świętego Andrzeja Boboli, najpierw na dworcu kolejowym w Dziedzicach, a następnie na czechowickim rynku, miał przebieg szczególnie uroczysty. Przybycie relikwii Świętego w sobotni dzień, 11 czerwca 1938 roku, potraktowano jako doniosłe wydarzenie o charakterze patriotyczno-religijnym. Może właśnie dlatego część komentatorów uważała, że to tu odbyło się pierwsze na ziemiach polskich powitanie Męczennika.

Mimo, że Święty z tą okolicą nigdy nie miał żadnego kontaktu, w przygotowanie uroczystości włożono wiele starań. Przyczynili się do tego proboszczowie miejscowych parafii oraz współbracia zakonni św. Andrzeja - księża jezuici, którzy posługę duszpasterską pełnili tu już od 1905 roku. Głównym organizatorem uroczystości był ks. kanonik Jan Brabasz - dziekan i proboszcza parafii pw. św. Katarzyny w Czechowicach.

Po trwających ponad trzy godziny uroczystościach trumnę ze szczątkami św. Andrzeja Boboli odprowadzono z powrotem na dworzec kolejowy w Dziedzicach. Tam z platformy wagonu przejmującą mowę pożegnalną dla uczestników uroczystości wygłosił ks. biskup Stanisław Adamski z Katowic. Po uroczystym pożeganiu specjalny pociąg w relikwiami, przy asyście kompanii honorowych Wojska Polskiego i tłumów wiernych, odjechał w dalszą drogę.

Kolejnymi miastami witającymi relikwie Świętego w drodze do stolicy były w kolejności: Oświęcim, Kraków, Katowice, Poznań, Kalisz i Łódź. Warszawa powitała Męczennika w dniu 19 czerwca 1938 roku. Tam, po trwających kilka dni uroczystościach, relikwie złożono w kaplicy księży jezuitów przy ulicy Rakowieckiej, na Mokotowie.

Powyższy tekst to fragment książki Jerzego Gizy pod tytułem "Śladami św. Andrzeja Boboli po Czechowicach-Dziedzicach".